فکر محدود داشتن خودش مصیبتی است. الان تو ایران متاسفانه بیشتر مردم دچار این عارضه هستند. بعضی ها خیلی خودشون را روشنفکر (چقدر به این واژه آلرژی دارم) می دانند در حالیکه در دخمه های ذهن خود گرفتارند و هزاران پستوی تاریک و نمور در ذهن و فکرشان جای دارد. از طرفی ادعاهای آنچنانی و مترقی بودن دارند و از طرف دیگر هنوز در گیرودار خیلی از مسائل و روابطی هستند که در جوامع پیشرفته مدت هاست حل شده و محلی از اعراب ندارد. تا کی ما باید به زندگی جهان سومی خود ادامه دهیم؟
متاسفانه همینطوره. همه از پیشرفت تکنولوژی حزف میزنن اما ذهن خودشون کاملا در صد سال گذشته سیر میکنه و فقط میتونم بگم برای خودمون و نسل آینده واقعا متاسفم که چنین آدم هایی که دلیل درستی واسه تفکرشون ندارن و جواب قاطعی واسه خودشون و قانع کردن ما پیدا نکردن قراره تاریخ رو بسازن!!!!!!!!!!!