زندگی تکرار همیشگی بودن آدمی است.
بودنی که در ثانیه های پرشمار تقسیم شده و این ثانیه ها به تکرار و یکی یکی محو می شوند.
زندگی مثل مسابقه دو امدادی است که هر کسی به آخر خط می رسد چوب را به نفر بعدی می سپارد و از دور خارج می شود. هستند کسانی که قبل از اینکه چوب را به نفر بعد بسپارند از دور خارج می شوند. حال برای کسی که مسابقه برایش تمام شده چه فرقی دارد که در دور بعدی برنده کیست.